Ayrılık düşmanı sevindirir. Hele hele şu günlerde dışarıda Türk ve İslam düşmanları, içeride onların kuklası olmuş işbirlikçileri yarış edercesine bu millete düşmanlık ederken, Müslüman Türk milletinin, beyhude işler uğruna birbirlerine düşmanlık etmeleri ne kadar acı. Gerçekten biz neyi paylaşamıyoruz. Biz, bir çınarın dallarıyız. Bölüşemeyeceğimiz hiçbir şeyimiz yok. Ezelden birçok sıkıntının üzerinden birlikte geldik.

Vatanımıza, milletimize saldıran, bu milleti yok etmek isteyen işgalcilere geçit vermedik. Bunu birlikle, beraberlikle sağladık. Şimdi mazlum milletler üzerine abanan sömürgeciler, kendilerine engel olarak Türk milletini görüyorlar. Bu sebeple devletimizi parçalamak istiyorlar. Milletimizi suni ayrılıklarla, bir birine düşürmek istiyorlar. Küfür âlemi bir olmuşken, Müslüman âlemi neden parçalanıp dağılır.

Bu necip millet kenetlenecek, birbirini sevecek ve bu haçlı saldırılarına geçit vermeyecektir.

Onun için birbirimizi kardeş bilip, hainlere geçit vermemeliyiz. Bu millet; Akşemseddinlerin, Yunusların, Mevlanaların, Hacı Bektaş-ı Velilerin sevgi ortamında yoğrulmuş kutlu bir nesildir.

Sevgi ve hoşgörü bu milletin mayasında vardır.

Sevgi deredeki su gibi, damardaki kan gibidir. Dünya belki de, bu kelime üzerine kuruldu. Çünkü hayatımızda şu sevgi kelimesini kaldırdığımızı düşünelim, geriye ne kalıyor. Neyin anlamı oluyor.

İnsanları kaynaştıran, toplayan, kardeş yapan sevgi değil mi? Şu âlemde ne var ki sevilmesin. Allah-u Ekber hangi şeyi çirkin yaratmış, hangi şey bıktırıcı. Yeterki sevgi cephesinden bakmasını bilelim. Onlardaki gizli kalmış güzellikleri görebilelim.

Karşında hiç tanımadığın bir kişinin var olduğunu zannedebilirsin. Fakat sen ona sevgi ile yaklaştın mı? Ona güler yüz, tatlı dil gösterip değer verdiğini, sevdiğini belli ettin mi? Onun için ben dünyada; kötü, çirkin, sevimsiz bir varlığın olduğuna inanmıyorum. Yeter ki sevmesini, dost olmayı bilelim. İlk adımı karşımızdakinden beklemeyip kendimiz atalım.

Kendi idealinde, prensiplerinde dost arayan dostsuz kalır derler. Eğer senin düşüncelerinin güzel olduğunu zannediyorsan, eğer erdemliysen karşındakine yaklaş yardım et, dost elini uzat. Arkadaşını kurtar. Ama asla onu beğenmemezlik etme. Asla küçümseme. Sen bir adım attın da o yaklaşmadı mı? Düşün.

Neler sevilir? Niçin sevilir? Bence her şey sevilir. Yunus misali “Yaradılan-Yaradan’dan dolayı” sevilir. Yaratılmış ise mutlaka değerlidir, sevilmelidir, yüceltilmelidir.

Şu âleme dön bir bak. Sevgi ağı güneş gibi bütün varlıkları nasıl bağrına basmış. Arabanın önüne düşen çocuğunu canı pahasına kurtaran ananın, yavrusunu kurtarabilmek için kendini akbabanın pençesine atan güvercinin hareketini anlatmaya hangi kelimenin gücü yeter.

Ferhat’ın, Kerem’in, Mecnun’un pençesinden kurtulamadığı o müthiş sevgiyi anlayabiliyor musun, ne mutlu sana.
En kötüsü, en korkuncu ölümdür derler. Ama ölümde sevilir. Sen sevebiliyor musun, ölüme gülerek gidebiliyor musun, ne mutlu sana.

Bazıları sever karşılıklıdır, bazıları sever gösteriştir, riyadır. Bazıları sever intikam alır. Ama sen, karşılıksız sevgi nedir bilir misin? İşte o sevgiye ulaşmak istiyorsan, durma.........

Dünya kimseye kalmaz.