Hep hikâyeler “Orda bir köy var, uzakta” diye başlar söz konusu toprağımız ana vatanımız köyler ise.

Bazen sorarlar çocuklara nerelisiniz diye,

Bazı çocuklar yakıştıramaz kendine şu köylüyüm demeyi,

Hemen kimlikte bulunan doğum yerini söyler,

Şehirlidir kendisi.

Evet hepimiz köylüyüz, zira temelimiz atamız oradandır. Köy insanın tabiatını anlatır, yetişme tarzını verir, doğallığını mazisini yükler insana.

Her gidişimizde köyümüze farklı düşüncelerle yorumlara başlarız.

Hele ki yollar bozuksa ilk cümlelerimiz “tabi seçim bitti gelen giden olmaz!” olur. (Yol ve seçim mevzusunu başka bir zaman işleyeceğim)

Benim de köyüm var uzakta.

Bir zamanlar Karaman’ın en uzak merkez köylerindendi ki, sonrasında Kızılca Karaman’a bağlanınca Akçaalan en uzaklıktan kurtuldu.

……

Geçtiğimiz hafta köyümüze yakın köylerden Bayır köyünde idik.

Ortaokul öğretmenleri, köyün imamı ve öğrenciler güzel bir program hazırlamışlar. Kutlu Doğum.

İzledik, gözlemledik, haberimizle sizlere aktardık.

Ancak haberimizde yazmadığımız köşemizde işleyeceğimiz bir kısım vardı, onu yazmak istedim.

Köyün imamı Ahmet Ünalan.

Ünalan yılladır Bayır köyünde din görevlisi olarak hizmet ediyor. Köyü benimsemiş, elinden geleni fazlasıyla yapıyor. Bir de Allah vergisi ses var ki.

Ünalan Karaman’dan kendisini desteğe gelen Grup Ezgi ile adeta Bayır’da dağı taşı inletiyor.

İlahiler bir biri ardından. Sonrasında detayını alıyoruz. Öğretmenlerle de uyumu yakalamış öğrenciler için Kur’an-ı Kerim ve Ezan yarışması düzenlemiş. Karaman’dan da hediyelerini hazırlamış.

Bunlara şahit olduktan sonra, Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü Gençlik Merkezi tarafından düzenlenen “Mutluluğa Bir Oyuncak da Sen Ver kampanyası kapsamında Bayır köyünde yapılan çalışmalarda yine Ahmet Hocayı gördüm. Bütün bunların üzerine yazımda “Bravo Ahmet Hoca!” demeden geçemedim.

Rabbim gayretli hasbi imamlarımızın sayılarını artırsın…