İnsan kendi hukukunu çiğnetmeden başkalarına saygı duymasını bilmelidir. Toplumda sağlıklı yaşamanın temeli budur. Saygının olmadığı yerde sevgi ve merhametten eser olmaz. Allah(cc), insanı Ahsen-i takvim üzerine yaratmıştır. Yaratılmışların en mukaddesidir. Öncelikle kendisine saygı duymasını bilmelidir. Kendine saygı gösterenler, başkalarına da saygıda kusur etmezler ve herkesten hürmet görürler.

Kişi kendinden başlayarak, öncelikle anne babasına, yavrularına, ev halkına, komşuya saygı duymalıdır. Onların kişilik ve haklarını asla çiğnememelidir. Varsa bir hata, kırmadan incitmeden anlatılmalıdır. Her insanın bir eksiği vardır ancak Peygamberler mükemmeldir. Hiçbir insan bile bile bir yanlışı ve hatayı tekrar etmez. Ona bu yanlış güzelce anlatılırsa, onun kişiliğini şahsiyetini incitmeden, yanlışı üzerine vurgu yapılırsa, hiçbir insan kötülükte ısrar etmeyecektir.

İnsanlara karşı hiçbir zaman nefret ve kinle muamele edilmemelidir. Allah nasıl ki insanı sevgisi ve merhameti yüzünden yarattı; insan da cüzi iradesiyle bunu insanlara ve diğer varlıklara aktarmalıdır. Kâinatın Önderi Efendimiz hayatının her safhasıyla bunu bize öğütlemiştir. O’nun; yetime, yolda kalmışa, akrabalarını katledenlere, savaşta esir ettiklerine… vb… nasıl muamele ettiği bize yol göstermelidir.

Şimdi böyle mi ya! İnsanlar birbirlerine tahammül etmiyorlar. Apartmanda, otobüste, çarşıda gezerken sanki bir maraz çıkarmak için gayret gösteriliyor. Affetmeyi unuttuk. Merhametimizi kaybettik. Bu ne hâl…

Saygı, insan olmanın gereğidir. Kişi kendisine yapılmasını istemediği davranışları başkasına yapmamalıdır. Toplumda huzurlu hayat sürmenin esası budur. Ne zaman başkalarının izzetini kendi izzet ve nefsimiz gibi görür, davranırsak, her halde o zaman hakiki adam, gerçek mümin olacağız. Kişinin herkesi sevmesi belki şart değil ama saygı göstermesi bir mecburiyettir. En doğrusu yarın pişman olacağımız şeyleri bugün yapmamaktır. Yarın yüzüne bakacağımız insanların suretlerini bugün kirletmemektir.

Dostlar bütün bunların üzerinde kul; her şeyden önce kendini yoktan var eden Rabbine hürmet göstermeli, O\'na saygıda kusur etmemelidir. Çünkü Yüce Allah (cc): “İşte bu akılda tutulmalıdır. Kim Allah’ın ibadet için koyduğu alamet sembol ve simgelere uyup saygı gösterirse şüphe yok ki bu inananların kalblerinde bulunan Allah’a karşı duydukları sorumluluk bilincindendir.” (Hacc: 22/32” buyurmaktadır.

Peygamberimiz(sav); “Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.” demekte ve “İnsanlara merhamet göstermeyen kimseye Allah da merhamet etmez.” buyurmaktadır. Öyle ise ümmete düşen, O’nun yolunda yürümektir.

Yeryüzünde yürüyen iyi bir insan, Allah katında yüce bir kul olmak dileğiyle…