Karaman'da yaşayan Şatay ailesi, eşi ve üç çocuğunu bırakarak Suriye'ye giden oğullarından 3 yıldır haber alamıyor. Gözü yaşlı annesi oğlunun ölü ya da diri bulunmasını bekliyor.

Aslen Adanalı olan aile, oğullarının Suriye'ye gitmesinin ardından Karaman'a taşınarak burada kiralık bir evde yaşamaya başladı. Suriye'ye giden 25 yaşındaki oğlu Mahmut Şatay için 3 yıldır gözyaşı döktüğünü söyleyen Emine Şatay, yetkililerden oğlunun ölüsünü ya da dirisinin getirilmesi için yardım istiyor. Gelininin çocuklarını bırakarak Adana'daki ailesinin yanına gittiğini, torunlarının da her gün "babamız ne zaman eve dönecek" diye kendisine sorduklarını anlatan gözü yaşlı anne Emine Şatay, "3 yıldır benim organlarımdan birisi eksik. Ne yiyebiliyorum, ne de içiyorum. En son haber aldığımızda oğlum Suriye'ye gitmiş ve İdlib'te bir cezaevinde tutuluyormuş. Kimler tarafından götürüldüğünü de bilmiyoruz. Sağ salim Türkiye'ye getirilsin ve suçu varsa burada yargılansın. Öldüyse de cenazesi bize versinler" diye konuştu.

"Abimi kandırıp götürdüler"

Abisinin kandırılarak Suriye'ye götürüldüğünü söyleyen İsa Şatay da, "Abim 3 yıl önce bir anda eşi ve üç çocuğunu bırakarak Suriye'ye gitti. Şu an bu yetimlere ben bakıyorum. Kim benim sesimi duyuyorsa Allah rızası için yardımcı olsunlar. Abimin ailesi ve çocuklarının yanına gelmesini istiyorum" dedi.

İsa Şatay, "Abim Suriye'ye gitmek için evinden ayrıldığında Hatay'da güvenlik güçleri tarafından yakalanarak evine gönderildi. Ancak bizim haberimiz olmadan 1 hafta sonra tekrar Suriye'ye gitmiş. Daha sonra abim yakalanarak İdlib'teki cezaevine konmuş. Cezaevinde 10 ay birlikte kaldığı Suriye vatandaşı birisi serbest kaldıktan sonra telefonla bize ulaşarak kardeşimin cezaevinde tutulduğunu söyledi. İlk gittiği 5 aylık dönemde kendisinden haber alıyorduk. Şu an hiçbir şekilde haber alamıyoruz. Öldürüldü mü, yoksa hala sağ mı, bilmiyoruz" ifadelerini kullandı.

Cezaevinde abisinin her gün ağladığını öğrendiklerini söyleyen İsa Şatay, "Bizi arayan abimin cezaevi arkadaşı, mağaralarda tutulduklarını ve burada çalıştırarak işkence ettiklerini ifade etti. Abimin şu an çok pişmanlık duyduğunu ve her gün ağladığını söyledi. Böyle olduğunu bilseydim asla buralara gelmezdim diye söylüyormuş" dedi.

Karaman'da tek katlı evde kiracı olarak oturan aile, devletin bağladığı özürlü maaşı ve hayırsever vatandaşların yardımlarıyla yaşamlarını sürdürürken, kendilerine yardımcı olan herkese teşekkür etti.