Program, Yrd. Doç. Dr. Onur Aykaç’ın Neşet Ertaş’ın hayatını anlatmasıyla başladı. Yrd. Doç. Dr. Aykaç, abdallık geleneğinin son büyük temsilcisi olan Neşet Ertaş ile ilgili şu bilgileri verdi: “Kırşehir Çiçekdağı’nda 1938 yılında Muharrem Ertaş’ın bir oğlu dünyaya geldi. Adına “Neşet” dediler. O çocuk, Muharrem Ertaş’ın yolundan yürüyüp abdallık geleneğinin sembol ismi olacaktır. Neşet küçük yaşta babasıyla beraber düğünlere, şenliklere gider oldu. Önceleri düğünlerde zil çalıp tempo tuttu; yeri geldi köçek olup oynadı. Biraz büyüyünce kaşıkla ritim tuttu. Sonra keman çalmaya, en sonunda da saz çalmaya başladı. İlk bestesi, ‘Anam Ağlar’ türküsü oldu. Neşet, 1950’lerin ortalarında koptu bozkırdan. Yeni rotası İstanbul’du. İstanbul macerası yaklaşık 2 yıl sürdü. Sonra koltuğunun altında iki plakla Kırşehir’e döndü. Bir süre Kırşehir’de konakladıktan sonra, bir gün Ankara’ya gelir, ‘Yurttan Sesler’ programına katılıp bir türkü söylemek ister. Geri çevirmezler Neşet’i. Artık sesi TRT’den de yankılanacaktır. Yurttan Sesler programında biz bozlak okur. ‘Geleli gülmedim ben bu cihana’ bozlağı yankılanır bütün Anadolu’da. Artık yeni mekânı Ankara’dır. Neşet Ertaş’ı ‘Neşet Ertaş’ yapan 60’lı yıllar başlamıştır artık. Başkentte ismi daha sık anılacak, peş peşe plaklar çıkaracak, radyoda sesi daha çok duyulacaktır. Hatta radyoda bir de program yapmaya başlayacaktır. Geceleri eğlence mekânlarında çalıp söylemeyi de bırakmaz.

1980’lere girerken Neşet Ertaş şöhretinin zirvesindedir. Çaldığı mekânlar dolup taşmaktadır. Ama pek mutlu değildir. Eşinden ayrılmış, babasıyla bozuşmuş, kalabalıklar içinde yalnız kalmıştır. İçkiye biraz daha meyletmiş, her şeyi içkiyle unutmaya çalışmıştır. Bir gece saz çalarken fenalaşır, parmakları tutmaz olur, bütün bedenini aniden bir ter kaplar. Hemen hastaneye kaldırırlar, felç olduğu anlaşılır. Takvimler 1980’leri gösterirken Neşet Ertaş Almanya’dadır. Orada işçi olarak çalışan ağabeyinin davetiyle gitmiştir Almanya’ya. Eline inen felce çare bulmak için hemen doktorlara koşar. Tedavisi iyi gider Neşet Ertaş’ın ve eski sağlığına kavuşur. İyileştikten sonra hemen ülkesine dönmez; Almanya’da kalır.

Birkaç yıl sonra babası Muharrem Ertaş vefat eder. Babasının ölümünden sonra iyice içine kapanır Neşet Ertaş. Türküleri Türkiye’de dilden dile dolaşsa da, o inzivadan çıkmaz. Kasetleri elden ele gezmekte, o ise yurt dışında ömür tüketmektedir. 2000’lerin başında Bayram Bilge Tokel kapısını çalar Neşet Ertaş’ın. Onun adına bir kitap çıkarmak, bir de belgesel çekmek istediğini söyler. Güç bela Neşet Ertaş’ı razı eder. Hatta Türkiye’de bir de konser vermeye ikna eder onu. İçine düştüğü derin kuyudan çıkarır onu Bayram Bilge Tokel. Neşet Ertaş, yeniden doğar adeta. 25 Eylül 2012 tarihinde, 74 yaşında sustu ‘Bozkırın Tezenesi’. Bir daha açılmamak üzere kapattı gözlerini. Geriye ondan hoş bir avaz kaldı bu yalan dünyada. Ölüm konusu açıldığında, ‘Bana öldü demeyin; yoruldu, gitti deyin.’ demişti Neşet Ertaş. Evet, yaklaşık 6 yıl önce bu yalan dünyada yoruldu ve gitti büyük usta. Saygı ve rahmetle...”

Neşet Ertaş’ın sanat yaşantısını ve hayatıyla ilgili önemli dönüm noktalarını paylaşan Yrd. Doç. Dr. Onur Aykaç’tan sonra Halil Erbay ve sazende ekibi  Orta Anadolu türkülerine  can vermek üzere sahne aldı.

Klasik gitarda Yasin Özçelik, meyde Abdülselam Müftüoğlu, bağlamada Barış Erkılıç, kabak kemanede Şükrü Yakar ve ritim sazda Deniz Özdemir’in yer aldığı sazende ekibine Halil Erbay bağlamasıyla türküleri seslendirerek eşlik etti.

Kurusa Fidanın, Bir Kökte Uzamış, Ahirim Sensin, Candan İleri, Yardan Ayrı Düşeli, Kız Senin, Bu Gün Ayın Işığı, Ceylan Gözlerine Kurban Olduğum, Felek Çakmağını Üstüme Çaktı, Şu Yüce Dağların Karı Eridi, Uzun İnce Bir Yoldayım, Yazımı Kışa Çevirdin, Bahçe Duvarından Aştım türkülerinin seslendirildiği dinletide salonu dolduran müzik severler keyifli anlar yaşadı.